با چه ترفندهایی قادر خواهیم بود قدرت تصمیم گیری فرزندمان را بالاببریم و وی را در این امر یاری کنیم تا بتواند برای امور خود به نتیجه برسد؟اهمیت توانایی فرزندانمان در تصمیم گیری بسیرا بالاست و به آنان اعتماد به نفس می دهد.
دونالد ترامپ میگوید:«من فقط تحت تاثیر فردی قرار میگیرم که توانـایی تصمیم گرفتن داشته باشد.» حتی اگر تصمیم عاقلانهای هم اتخاذ نـشـود حـداقـل ایـن جــرأت را به خرج داده که تصمیم بگیرد. اغلب مردم دانـش درستـی نسـبـت به تواناییهای خود برای تصمیم گرفتن ندارند. تصمیم گرفتن دارای معانی ضمنی مختلفی است. ما فکر میکنیم تصمیم گرفتن تنها در مسائل حساس و مهم زندگیمان معنا پیدا میکند و در لحظات کمارزشتر از هیچ شأنی برخوردار نیست.
توانایی تصمیم گیری از وظایف هر عضو مسئولیت پذیر جامعه است. در طول یک روز عادی ما چندین بار با شرایطی مواجه میشویم که باید در رابطه با مسئلهای کوچک یا بزرگ تصمیمی اتخاذ کنیم و این امر در زندگی مکرر ادامه دارد. ما انتخاب میکنیم که چگونه لباس بپوشیم، چه چیزی بخوریم، برنامه روزانه خود را چگونه طرح ریزی کنیم و … بسیاری از افراد این امور را ناآگاهانه انجام میدهند و اصلا متوجه نیستند که در حال تصمیم گرفتنهستند. برای عده ای از افراد طریقه تصمیم گیری و اعتماد به تصمیمهایی که اتخاذ نمودهاند، امری غریزی به شمار میرود. این دسته از افراد به طور خدادادی از تواناییهای بالایی در تصمیمگیری برخوردارند. در مقابل بعضی از افراد نیز هستند که به هیچ وجه از توانایی تصمیمگیری برخوردار نیستند. برای این دسته از افراد حتی کوچکترین تصمیم گیریها کاری بس دشوار و آزار دهنده به شمار می رود. ما بهطورمعمول عادت داریم به کودکانی که خود را درگیر تصمیم گیری مینمایند، ایرادگیر بگوییم و گمان میکنیم که نگهداری از این کودکان به این دلیل که فقط به دنبال جلب توجه بزرگترها هستند، اندکی مشکل به نظر میرسد. والدین باید نگران فرزندانی باشند که به طور مثال حتی توانایی انتخاب ناهار مورد علاقهشان را نیز ندارند. بعضی از کودکان هستند که حتی نمیدانند باید با کدام مداد بنویسند و چه کتابی را مطالعه کنند. این افرادمعمولا تا سنین بزرگسالی متوجه این معضل نمیشوند و نمیدانند که چه روزهای سختی برای عدم داشتن قدرت تصمیمگیری در آینده خواهند داشت.
محیط پیرامون ما عامل مهمی در تصمیمگیری به شمار میرود دلیل آن هم این است که توانایی تصمیم گیری معمولا جزو خصوصیات ذاتی انسانها نیست، ما باید به فرزندان خود بیاموزیم که بهچه شکل میتوانند خود را با شرایط مختلف وفق دهند. آنها باید بتوانند نیازهای خود و تصمیم مورد نظرشان را تشخیص دهند و قادر باشند تا از میان چند گزینه معقولترین آن را انتخاب کنند. نباید تصمیمهای کودکان در خانه به غذا، لباس و اسباب بازی محدود شود. اگر بتوانیم این گزینهها را افزایش دهیم، بالطبع اعتماد به نفس در تصمیم گیری را نیز در آنها افزایش دادهایم.کودکی که قادر نیست درباره ناهارش تصمیم بگیرد، قطعا در آینده با مشکل مواجه خواهد شد. او که نمیتواند از بین چند خوراکی یکی را انتخاب کند پس در آینده چگونه میتواند در مواجهه با مصائب زندگی درست حرکت کند. شما میتوانید با راهنماییهای آموزنده، حق انتخابهای سازنده، قدرت تصمیمگیری در فرزندانتان را افزایش دهید. با آغاز انتخابهایی نظیر غذای مورد علاقه برای صبحانه یا لباس مورد علاقه برای رفتن به مهمانی، فرزند شما کم کم با مقوله تصمیمگیری آشنا میشود و آهسته آهسته با آن اخت میشود. پیشنهاد کردن چند غذا، لباس یا کتاب مختلف کودک را هدفمند میسازد و از رویارویی با چند گزینه مختلف احساس سردرگمی نمیکند.ممکن است سوق دادن کودکان به سمت تصمیمگیری کمی دشوار بنماید اما باید تلاش کرد. به طور مثال چند لباس مختلف را مقابل او قرار دهید و سپس او را وادار به تصمیمگیری کنید. او میتواند هر کدام از لباسها را که نمیپسندد به ترتیب از دور خارج کند تا به هدف موردنظر دست پیدا کند، یا میتواند ویژگیهای لباس مورد علاقهاش را مطرح کند تا از این طریق سریعتر به نتیجه پایانی نزدیک شود.
اگر کودکتان تصمیم مخربی گرفت او را محدود نکنید. بگذارید با عواقب احتمالی آن روبهرو شود. اگر تصمیم گرفت به دلیل سیر شدن بقیه غذایش را نخورد پس بنابراین جایی برای دسر هم نخواهد داشت. اگر لباس مورد علاقه برادرش را بر تن میکند، باید خودش آنرا بشوید و از این بابت از برادرش عذر خواهی هم بکند. یکی از مهمترین نکات در هنگام تصمیمگیری دارا بودن اعتماد به نفس بالا ست. اگر فرزند شما به تواناییهایش در باره کاری که انجام میدهد، اطمینان نداشته باشد، هیچ گاه قادر نخواهد بود که به منظور تصمیمگیری مسائل مختلف را مو شکافی کند. باید از توانایی های کودک خود پشتیبانی کنید و او را به خاطر تصمیمگیریهایش تشویق کنید؛ چنین کارهایی بهعنوان ابزاری برای بالا بردن اعتماد و اطمینان در کودک شناخته میشوند.
روزنامه قانون
چه دلایلی می توانند در بروز تهوع صبحگاهی در اطفال تاثیرگذار باشند و موجب پیدایش این حالت در آنان شوند چرا اکثرا میلی به خوردن صبحانه ندارند و دچار بی اشتهایی و دل بهم خوردگی می شوند
افراد مبتلا به افسردگی حاد، حتی کسانی که پیشتر مبتلا بودهاند و دوره آن را طی کردهاند، بیشتر از دیگران نشانههایی از پیری سلولی در خود نشان میدهند. در واقع، بروز پیری زودرس یکی از مهمترین عوارض جانبی افسردگی به شمار میآید. محققان هلندی نتایج پژوهششان را در این رابطه منتشر کردهاند و بنابر اظهارات این گروه تحقیقاتی شکل شدید افسردگی با سرعت بسیار بالاتری سلولهای بیمار را پیر میکند. پیشتر نیز به تاثیرات منفی افسردگی بر پیری زودرس اشارههایی شده بود، اما این بار، محققان هلندی، پژوهش را به سطح کروموزومی بردهاند؛ از سوی دیگر آنها درصدد هستند تا این روند را معکوس کنند.
هلندیها در مطالعه خود به وضوح نشانههای پیری سلولی را در اندازه تلومرها مشاهده کردند و دریافتند که افسردگی روند کوچکشدن و از بین رفتن تلومرها را سرعت میبخشد. تلومرها بخشهایی ژنتیکی هستند که در دو طرف کروموزمها قرار میگیرند و از DNA محافظت به عمل میآورند. با هر بار تقسیم شدن سلولی و با مرور زمان، اندازه تلومرها کاهش مییابد؛ بنابراین کوچکشدن آنها به معنای افزایش سن سلولهاست.
4 تا 6 سال بیشتر از سن واقعی
محققان برای رسیدن به این نتایج بیش از 2400 نفر را بررسی کردند که یکسوم از آنها در شش ماه اخیر به افسردگی شدید مبتلا شده بودند. یکسوم دیگر نیز در گذشته افسردگی داشتهاند. گروه آخر نیز هرگز در طول زندگیشان این عارضه را تجربه نکرده بودند. بنابر نتایج، تلومر افراد افسرده یا آنهایی که در گذشته افسردگی داشتهاند، کوچکتر از تلومر دیگران بوده است؛ بدون توجه به شیوه و سبک زندگی، سن این افراد 4 تا 6 سال بیشتر به نظر میرسد. در صورتی که افسردگی بسیار شدید باشد یا علائم آن بیش از یک ماه طول بکشد، حداقل هفت تا ده سال از سن طبیعی فرد کم خواهد شد.
افسردگی مانند سایر بیماریها باعث بروز بینظمی و ناهنجاریهایی در بدن و دستگاه ایمنی میشود؛ خصوصا اگر افسردگی همراه با استرس باشد، به میزان قابلتوجهی کوتاهشدن تلومرها را تسریع میکند. با این حال، محققان تنها اندازه تلومرهای سلولهای خونی را تجزیه و تحلیل کردهاند و نتیجه به دست آمده ممکن است برای تمام بدن صحت نداشته باشد.
اطلاعات و دادههای ارائه شده در پژوهش حاضر باعث طرح پرسشهای متعددی
در این باره شده که آیا پدیده مذکور برگشتپذیر است یا خیر. محققان
کالیفرنیایی اثبات کردهاند مردانی که پذیرفتهاند رژیم غذایی خود را اصلاح
کنند یا فعالیتهای جسمیشان را افزایش دهند و استرسهای روزانهشان را
مدیریت کنند و در نهایت بیشتر در اجتماع حضور داشته باشند، طی مدت پنج سال
تلومرهای کروموزمی بلندتری از آنهایی داشتهاند که تغییری در شیوه زندگی
خود ایجاد نکردهاند.
سایت سیمرغ،